Cyrus Kirkpatrick: Siedem mitów na temat Korei Północnej

Cyrus Kirkpatrick

Siedem mitów na temat Korei Północnej

http://thenorthkoreablog.com/2012/05/02/7-myths-about-north-korea/

Z języka angielskiego tłumaczył Michał Domański.

Cyrus Kirkpatrick

Wszyscy wiemy, że media szukają taniej sensacji. Często za cel biorą Koreańską Republikę Ludowo-Demokratyczną (KRLD albo Koreę Północną). Ale któż może je winić? Przecież to „imperium zła”, które można posądzić o wszystko. Niektóre z informacji, które słyszymy o KRLD, są, delikatnie mówiąc, przesadzone.

Oto kilka największych mitów na temat tego kraju.

1. W Korei Północnej nie ma elektryczności.

Phenian nocą.

Dokładniej, dostawy energii elektrycznej są ograniczone i zawodne [1]. W czasie obchodów setnej rocznicy urodzin Kim Ir Sena, elektrownie pracowały na pełnych obrotach, tak że władze były w stanie oświetlić całą panoramę Phenianu, w tym neony i krzykliwe hasła na całym szeregu wybudowanych niedawno bloków mieszkalnych.

2. Turyści są odizolowani od świata zewnętrznego.

Za parę dolarów na minutę, mogłem skontaktować się z moimi rodzicami w Arizonie z mojego pokoju w hotelu Yanggakdo w Phenianie. Mimo, że Korea Północna stanowi poważne wyzwanie dla osób uzależnionych od Facebooka, jeśli koniecznie chcesz się skontaktować ze światem zewnętrznym, na pewno to zrobisz. Można nawet zadzwonić do przyjaciela, aby zalogował się na konto na Facebooku i przeczytał aktualne powiadomienia i nowości. Należy pamiętać, że rzekomo Twój telefon może być podsłuchiwany przez koreańskiego operatora, aby kontrolować krytykę zmarłego niedawno Kim Dzong Ila. Najlepiej zrezygnować z informacji ze swojego życia codziennego.

3. W Phenianie nie ma ruchu ulicznego.

Podczas obchodów setnej rocznicy urodzin Kim Ir Sena, widzieliśmy bardzo wiele samochodów i pojazdów. Było to zrozumiałe ze względu na rangę wydarzenia. Ale i w pięć dni później nadal widzieliśmy w Phenianie znaczny ruch. Filmy dokumentalne, w stylu „The Vice Guide to North Korea” pokazują rozpacz policjantów, kierujących ruchem na pustych ulicach. Nie jest akurat tak, często kontrolerzy ruchu w niebieskich uniformach są bardzo zajęci. Koreańczycy z Północy wpadli na dobry pomysł – może niedługo wykorzystamy tą ideę w Los Angeles?

Urocza kontrolerka ruchu.

4. Koreańczycy z Północy nienawidzą Amerykanów.

Należałoby raczej zastąpić „nienawiść” „ciekawością”. Koreańczycy z Północy od dziecka uczeni są, że ich głównymi wrogami i źródłami nieszczęść są Stany Zjednoczone, Japonia i Korea Południowa. Jednak podczas dwunastodniowej podróży nie odczułem na sobie antyamerykańskich uprzedzeń, pominąwszy propagandowe plakaty i wizyty w muzeach historycznych. Mieszkańcy są przyjaźnie nastawieni. Nawet żołnierze Koreańskiej Armii Ludowej byli bardzo mili. Zwłaszcza żołnierki chętnie pozowały do wspólnych fotografii z turystami.

5. W Korei Północnej nie ma wolności myśli.

Nie łudź się, Korea może jawić się jak rodem z książek Orwella, ale nie jest tak źle, jak niektórzy myślą. W Phenianie istnieje duży kościół chrześcijański z bardzo wyraźnym krzyżem, widocznym dla każdego. Rząd dba o polityczną wiarygodność, dlatego nie obchodzi go, czy ktoś jest chrześcijaninem czy buddystą – ważne, aby popierał rodzinę Kimów i akceptował politykę państwa. Choć media tego nie pokazują, Koreańczycy z Północy mają także inne cele życiowe, poza służbą rodzinie Kimów.

Mimo to, Korea Północna nadal akcentuje w propagandzie złowrogą rolę chrześcijańskich misjonarzy. Chrześcijaństwo i inne religie są akceptowane, kiedy mają zaufanie władz komunistycznych. Być może w kościele znajduje się obraz Kim Dzong Ila z udziału w Ostatniej Wieczerzy?

6. Władze północnokoreańskie ograniczają dostęp do kraju.

Podczas podróży po kraju z północnokoreańskim przewodnikiem, który był niewątpliwie kontrolowany przez władze, nie miałem wrażenia, że kraj jest niedostępny. Grupa turystyczna, która jest posłuszna i przestrzega zasad, może zobaczyć więcej niż większość dziennikarzy mogłaby marzyć. Nasi przewodnicy oprowadzili nas po przykładowej wsi KRLD. Ich zasady dotyczące zakazu robienia zdjęć północnokoreańskich bolączek, niedostatków i budynków administracji rządowej wydają się zrozumiałe i powinny być szanowane, nawet przez turystów niechętnych temu państwu.

7. Nie jest możliwy kontakt obcokrajowców ze zwykłymi Koreańczykami.

W niedawnym dokumencie ludzie z Vice.com pokazali północnokoreański obóz pracy na Syberii, izolując się i nie rozmawiając z północnokoreańskimi obywatelami. Z perspektywy czasu sądzę, że to było kompletnie absurdalne. Jedyną rzeczą, która blokowała moją grupę była bariera językowa. Gdybym znał język koreański, miałbym niezliczone możliwości rozmowy z mieszkańcami regionów takich jak Phenian czy w odległych rejonach wiejskich na wschodnim wybrzeżu. Być może naprawdę istnieje tam zakaz kontaktów z białymi, ale z tego, co widziałem, władze nie dbają o przestrzeganie tego.

Amerykanin Joseph Ferris z północnokoreańskimi dziećmi.

Przypisy tłumacza:

[1] Otwarta w tym roku, pierwsza w Korei Północnej, elektrownia wodna ma rozwiązać ten problem.